कला-साहित्य

सहरिया भ्यागुताहरू सहरमा बस्छन् सहरमा रम्छन् ती गाउँ पस्नै चाहन्नन् त्यसैले ती गाउँमा पनि देख्छन् सहरिया सुख–सुविधाहरू अर्थात् रिक्सा, बस,

तिमी जितेर पनि हारिदिने मान्छे ! मेरो भागमा खुशी सारिदिने मान्छे !! कसरी भुल्न सक्छु र म? तिमीले लगाएको गुन

म नेपाल बोकेर छातीमा हेर संसार घुमिरहेछु बौलाहा झैं कराउँछु , बर्बराउँछु संधै सपनामा मेरो नेपाल बिपनामा मेरो नेपाल र

पढाइलाइ बिचमा नै छोडेर म काठमान्डौंमा नै एउटा सानो जागिर गर्दै बसेको थिएँ। उनी पनि आफ्नी दिदी संग काठमान्डौँमा नै

आमाबाबु उता नेपालमा हर्षले बिभोर थिए अमेरिका जाने खुशीयालीमा । यता छोराबुहारी पनि आमाबाबु (सासुससुरा) आउने खुशीमा मक्ख थिए ।

३ असार, काठमाडौँ । साहित्य सन्ध्याको ३८५ औँ शृङ्खलामा शनिबार ‘सञ्चार माध्यममा प्रगतिशील साहित्यको स्थान’ विषयमा भएको परिचर्चामा नेपाल कम्युनिष्ट

गजल १ रुप राम्रो होस्, अभिमान नहोस्, यो सम्भव हुदैन विछोड होस्, मदिरापान नहोस्, यो सम्भव हुदैन ।   ओठ

मलाई माया गर्छु भन्ने ए मान्छे यसरी नै सधै भरि माया गर्न सक्छौ के? बसन्त र बहार मात्रै हैन यो

मेरी प्यारी जान्छेउ भने जाउ तनि सम्झिदै गर्नु । सम्झिनलाई तस्वीर तिमिसँगै छनि सम्झिदै गर्नु ।। आफ्नो भन्दा तिम्रा खुशी

काठमाण्डौँमा नै कोठा लिएर बस्थेँ म। अस्ट्रेलिया जाने तयारी हुँदै थियो मेरो। भर्खरै फेसबुकको चलन आएको थियो। कहाँबाट हो, ऊ

हो साथि म अहिले भूतकालमा बाचिरहेको छु तिमीले अस्ति देखेको सन्सार म आज देख्दैछु तिमीले हिजो भोगेको जीवन मैले भोलि

दुबै मिली घर चलाउला, भैंसी पालौ कालु , बाझिएका ति खेतबारिमा, मल हालौ कालु  !! नजाउ भो बिदेश तिर, गाउमै

उसलाई रिसाउन ठुलो कुरै चाहिन्न थियो। कहिले एकपटकमा फोन नउठाउँदा ऊ रिसाइदिन्थी। कहिलेकाहीँ उसको म्यासेज एकैछिन रिप्लाइ गर्न ढिला हुँदा