कला-साहित्य

कस्तो जीवन ढुंगाको चपेटामा थिचिएको हाड खोरमा सिंगारिएको न कुनै चोट छ, न कुनै व्यथा न त सपना देख्छ न

यो कथा साँचो माया गर्ने एक प्रेमी र प्रेमीकाको हो । जसको नाम सागर र सपना थियो । सागर र

म, म नै हुँ !!! किनकी … म मजस्तै छु, किनकी मसँग मेरो आफ्नै परिभाषा छ, आफ्नै बुझाई छ ,

रामपुर नाम गरेको एक गाउँमा धनबहादुर नाम गरेका एक व्यक्ति र उसको परिवारहरु बसोबास गर्दथ्यो । धनबहादुरको परिवारमा दुई छोरी,

तिमी जुन झैं छदै छौ, म दाग भएरै बाँचुला तिमी बेल लटरम्म, म काग भएरै बाँचुला ।   डसेर घाउ

धोट्न जाने यो सुन्दर जीवन हाम्रो; शिरमा सजिने श्रीखण्ड पो हो ! नजाने, नबुझे त यो अमूल्य जीवन; काठको त्यो

यो माटोको कसम, साच्चै ! मलाइ तिमी मन पर्यो । ढाटेको हौन, ती उकाली, ओराली, भञ्ज्याङ् चौतारी काट्ने साहारा नै

तिम्रो त्यो मौनतामा कति धेरै अर्थ छ त्यही मेरो जीवन छ त्यही मृत्यु पनि छ मलाई बाच्न देउ तिम्रो वरिपरी ।

आजभाली तिमलाई देख्दा पनि आँसु झर्छ, नदेख्दा पनि आँसु झर्छ । थाहाँ छैन, कुनै चर्चित साहित्यकारले स-शब्द बयान गरे झै,